Naczelnik państwa polskiego

26 stycznia 1919 odbyły się wybory do Sejmu. Zwyciężył w nich Związek Ludowo-Narodowy, czyli ugrupowanie endeckie. Jednak nie uzyskał on wystarczającej liczby głosów aby obalić rząd Paderewskiego, a tym bardziej usunąć Piłsudskiego. 20 lutego 1919, na trzecim posiedzeniu, Sejm przyznał Piłsudskiemu uprawnienia Naczelnika Państwa, już nie "tymczasowo", wydając Uchwałę Sejmu Ustawodawczego z dnia 20 lutego 1919 w sprawie powierzenia Józefowi Piłsudskiemu dalszego sprawowania urzędu Naczelnika Państwa, nazywaną także Małą Konstytucją.

Kryzys gabinetowy(1922)

W czerwcu 1992 roku Piłsudski stanął przed zadaniem utworzenia nowego rządu. Miał jednak wątpliwości co do zapisów prawnych i zwrócił się o pomoc do Konwentu Seniorów Sejmu. Ostatecznie pod koniec lipca rząd utworzył konserwatysta Julian Nowak. W jego gabinecie szefem MSZ został zwolennik Piłsudskiego, Gabriel Narutowicz, co było sukcesem Marszałka. Już 20 listopada z Piłsudskim spotkał się ze Stanisławem Thuguttem, który namawiał go do kandydowania na najwyższe stanowisko w państwie. 
4 grudnia Marszałek zakomunikował jednak, że nie będzie kandydował 
na prezydenta RP. W głosowaniu zwyciężył jednak Gabriel Narutowicz, któremu 14 grudnia Piłsudski przekazał władzę. Po wybraniu prezydenta, Piłsudski usunął się z polityki. Zamierzał poświęcić się tylko wojsku, zachowując przewodnictwo Ścisłej Rady Wojennej.